07 november 2006

Geen risico?

,,Pas op, ik ben opgeleid om te doden'', zei een militair voor de grap toen ik zijn stoel wilde pakken.Hij heeft gelijk. Militairen zijn opgeleid om te doden. Maar hoe voelt het als het zover is? Die vraag legde ik voor aan een soldaat uit de regio. Timmo was er nuchter over. ,,Ik had er nog wel meer willen hebben. Na het gevecht sliep ik prima en de volgende ochtend liepen we alweer te geinen: die had er zoveel geraakt, die had er zoveel.''Bij operatie Medusa waar deze soldaat vocht –in de provincie Kandahar- zijn in totaal duizend Talibanstrijders gedood. En hoeveel Nederlanders zijn gevallen door vijandelijk vuur? Nul. ,,Een wonder'', zegt soldaat Timmo. ,,Als je ziet onder wat voor zwaar vuur we lagen.'' 'Those lucky Dutch', kreeg mijn Volkskrant-collega Theo van een Canadees te horen. Hoe komt het dat magere Hein aan de poort van Kamp Holland voorbij gaat? Bannen de Nederlanders gewoon elk risico uit? Daar heeft het alle schijn van. De militaire maatregelen die nodig zijn voor een eenvoudig tripje in het dorp Tarin Kowt, dat de militairen nog als 'hun achtertuin' beschouwen, zijn draconisch.
Sommige van de militairen die ik heb hesproken, zeggen dat de Taliban op die manier hun zin krijgen. Die zouden er niet alleen op zijn gericht om westerlingen op te blazen (hoewel dat mooi meegenomen is). Belangrijker zou zijn dat de vreemde troepenmacht gedwongen wordt zich achter pantser terug te trekken. Dat betekent minder contact met de bevolking, minder vrienden en dus minder tipgevers. Zonder tipgevers onder de bevolking kan de Taliban zich ongestoord bewegen.
Collega Theo is zojuist vertrokken voor een meerdaagse expeditie het land in. Die operatie lijkt te zijn voorbereid met nog meer planning en vertoon van militaire kracht dan de patrouilles in de buurt. Hij liet zich daar niet volledig door geruststellen. Theo, toch al een stevig roker, stak in het laatste uur voor vertrek de ene sigaret met de andere aan.We waren het erover eens: elke verslaggever die meegaat op een patrouille hoopt in het belang van zijn verhaal dat er ‘iets gebeurt’. Maar niet teveel, hoopt de mens in de journalist, niet teveel. We zijn niet opgeleid om gedood te worden.

Op de foto (ANP): Het lichaam van een van de Nederlandse slachtoffers komt aan op vliegveld Eindhoven. De F16-piloot stierf door een ongeluk, niet door vijandelijk vuur.

1 Reactie(s):

Anonymous Anoniem schreef op11 november, 2006 03:34,

Ik heb een keer een documentaire gezien waarin gezegd werd dat het in WOII opviel dat de resultaten op het slagveld qua raken van de tegenstander zo tegenvielen in verhouding tot de schietprestaties op oefeningen. Daaruit bleek dat uiteindelijk maar 2% van de soldaten bewust raak schoot, en de rest onbewust tegengehouden werd om werkelijk tegenstanders die ze konden zien te doden. Van die 2% bleek de helft te bestaan uit wat tegenwoordig sociopaten heet, en voorheen psychopaten genoemd werd. Ik vraag me af of dat ook geldt voor de huidige Nederlandse militairen. Legerleidingen hebben veel onderzoek gedaan om methodes te vinden om de bereidheid tot doden groter te maken.

 

Een reactie posten

<< Naar voorpagina