De woestijn in

De internationale basis Kandahar is een soort militair Ruhrgebied. Fel verlicht, lawaaierig, druk en van alle gemakken voorzien. De basis Tarin Kowt daarentegen ligt als een ommuurde vesting uit 1001-nacht midden in de Afghaanse stofwoestijn. Het kamp wordt 's nachts totaal verduisterd zodat je je er in het maanlicht een weg moet zoeken tussen de tenten, scheerlijnen en greppels.

Minister Ben Bot en een aanhang van pers en officials vlogen vanmiddag mee met het Hercules-transportvliegtuig naar de Nederlandse basis in Uruzgan. Om vijanden op de grond te slim af te zijn, scheert het vliegtuig na het opstijgen rakelings langs de bergwand (door het minuscule raampje kan je in de achtertuinen kijken) om vervolgens scherp op te trekken naar een veilige hoogte. Drie kwartier later stuitert het toestel op de baan in een wolk van stof die de ondergaande woestijnzon van een roodbruin filter voorziet.

Het weekeinde in Tarin Kowt is al van voor naar achter volgepland. Ik spreek met regiogenoten, ga een kijkje nemen bij de Apache-gevechtshelicopter en voor zaterdag staat nog iets bijzonder op het programma.