Hercules naar Kandahar

Het Hercules-transportvliegtuig dat pendelt tussen de basis in Kabul en Kandahar in het zuiden is als een vliegende zeecontainer. Zonder ramen, maar mét vier jankende propellermotoren die het nodig maken om met dopjes in je oren te vliegen. De passagiers zijn niet veel meer dan bagage tussen de pallets in het laadruim. Ze zitten in een soort hangmatten langs de wand. Met een kogelwerend vest en helm op, want de landende Herculessen kunnen vanuit de gevaarlijke streek in Zuid-Afghanistan doelwit zijn van raketaanvallen of beschietingen. Beter kan je daarom op de kogelvrij vest gaan zitten, zeggen de soldaten. Als ze komen, komen de kogels van onderen.
De Taliban laten vandaag de Hercules met rust. Helemaal verduisterd landt die ongeschonden in Kandahar, een internationale legerbasis ter grootte van een flinke stad. Niks spartaans tentenkamp in de woestijn. Er is sinds vorige week een hockeybaan en er was al keus tussen een Subway, een Burger King en een Pizza Hut. Het enige dat het kampgevoel in de war schopt, zijn de Taliban-raketten die er met enige regelmaat neerkomen.