Weer een bom minder

Vandaag voor het eerst de veiligheid van het legerkamp verlaten voor een patrouille buiten de vesting. Doel is om een roestige Russische vliegtuigbom op te graven in het dorp Tarin Kowt, even buiten de basis. Die bom ligt daar al achttien jaar lang onder de weg maar blijft levensgevaarlijk. De staartvin steekt nog boven de grond uit. Een grappig gezicht, maar een aanrijding met een kinderfietsje kan al genoeg zijn om het honderdvijftig kilo wegende ding alsnog tot ontploffing te brengen. De klap van tachtig kilo springstof zou een flinke hap uit het dorp nemen.
Het opruimen van de bom is niet alleen om die reden een goed idee. Het is een van de manieren van de Nederlanders om de Afghanen voor zich te winnen. De boodschap 'wij komen in vrede' is echter lastig over te brengen als je uitsluitend je goedige gezicht laat zien vanuit een luik in een pantservoertuig, onder een helm en verstopt achter de meest verschrikkelijke vuurwapens.
Elke missie die ook maar een meter een stap buiten het kamp vereist, verloopt op volle oorlogssterkte. We rijden in een intimiderend konvooi van pantservoertuigen het dorp in. Boordschutters houden hun mitrailleurs op alle windstreken gericht en zetten straten af. Er ligt prikkeldraad. Dorpsbewoners moeten gedwongen hun huis uit vanwege het ontploffingsgevaar. Niet echt de omstandigheden voor internationale verbroedering.
Terwijl de explosievenman met een flinke koevoet de rotsbodem rondom de bom wegbikt, wordt de sfeer gaandeweg meer ontspannen. Een Afghaan biedt ons een hasjpijp aan, een ander leent me zijn Kalashnikov uit om mee te spelen, en een derde komt spontaan naar ons toe om te waarschuwen voor Pakistani, die van plan zouden zijn een zelfmoordaanslag te plegen. Voornamen worden uitgewisseld, niemand heeft haast en de zon schijnt. Alleen als er opeens een verdachte auto aan komt rijden, gaat iedereen weer in dekking. De auto keert om.
Uiteindelijk ligt de bom met rotte ontsteker en slordige Russische lasnaden en al op de bodem van de uitgehakte kuil. De opruimers tillen hem op, leggen hem op een brancard en dekken hem toe met een dekentje. Dan pakt het hele circus weer in, met de bom in de achterbak. De afzettingen gaan open en de bevolking stroomt toe om het lege gat te bekijken. De patrouille trekt zich weer terug in fort Holland.